BN/DeStem concludeert dat cabaretiers en met name de oudejaarsconferencies niet mogen klagen over 2002.Helaas is het artikel wat lastig leesbaar, omdat er niet bij staat vermeld wie wat zei.
‘Een cabaretier moet áltijd meer brengen dan humor alleen. Het is een hardnekkig misverstand dat cabaretalleen maar lachen, lachen zou zijn. Dit jaar zeker. Ik heb met forse tegenzin de ruk naar rechts ervaren die Nederland dit jaar heeft gemaakt. Zonder dat er een werkelijk tegengeluid heeft geklonken. Dat was overigens ook al voor de dood van Fortuyn aan de hand. Op Rosenmöller na heeft niemand toen van zich afgebeten. En die heeft nu ook al de handdoek in de ring gegooid.’
–2002 Goudmijn voor cabaretiers
Het Brabants Dagblad praat met Mark van der Veerdonk over de oorsprong van zijn ‘uitlachangst’.
‘Woorden die dikwijls in de pers terugkeerden: doldwaas, verrassend en hoge grapdichtheid. Zelden of nooit werd Van de Veerdonk betrapt op echte ontroering. De gekke fratsen stonden altijd centraal. Pas inKnurft, zijn vorige voorstelling, liet hij meer van zichzelf zien; daarvoor ging hij terug naar de jarenzeventig, de tijd van zijn jeugd. Nu, in Hoe ik pudding ruik, trekt hij die lijn door.’
–‘De lach zit mij nog steeds in de weg’
Het Eindhovens Dagblad concludeert hard over Colette:
‘Maar soms heb je de hoop dat er iemand zich iets aantrekt van kritiek. Zou er nou niemand zijn geweest die al eens gezegd heeft: doe dat nou niet! Bij het zien van deze voorstelling weet ik het zeker: cabaret is niet het ding van Colette. Echt helemaal niet.’
–Cabaret isniet het ding van Colette
In sommige landen verwacht men bij een cabaret blote, dansende dames. Het AD waant zich wat dat betreft in het buitenland bij de voorstelling van de Bloeiende Maagden. Of in Yab Yum.
‘Er zijn nog maar een minuut of 20 verstreken van de voorstelling Lege Maag van het theaterduo BloeiendeMaagden en de totale verwarring en vervreemding heeft al toegeslagen. Minou Bosua en Ingrid Wender staanna een onhandige stripteaseact naakt op het podium. En in die toestand – een incidenteel lingerietje daargelaten -, gillen, geilen en glibberen de meiden zich een weg naar het slot van, ja, van wát eigenlijk?’
Oh gunst, ze treden later dit jaar weer op in Hendrik Ido-Ambacht 😉
–Bloeiende Maagden gillen en geilen
De Haagsche Courant kan het bij monde van de GPD mooi formuleren:
‘De onschuld trekt de preutsheid mee in de euforie van het lichamelijk genieten. Die eindigt in een glij- en vrijpartij door yoghurt, vla en appelmoes.’
–Grove seks door naakte Bloeiende Maagden
De recensent van BN/DeStem kwam wat verbaasd uit de voorstelling van Thomas van Luyn:
‘Stel, je krijgt in een peperduur restaurant ineens gewoon aardappels, snijbonen, een gehaktbal en jus. Je eet het op, het smaakt best, maar het is toch een beetje raar. Je loopt met de rekening naar buiten en pas dan dringt het tot je door dat de eenvoud, zoals die op je bord werd geserveerd, bedrieglijk was.Zo ongeveer voelt het nieuwe programma Kijk Mij van cabaretier Thomas van Luyn. In het theater zelf al boeiend en een beetje raar, maar de kwaliteit ervan neemt toe naarmate je er op terug kijkt.
–Ongemakkelijk amusement van Thomas van Luyn
De Haagsche Courant over de voorstelling ‘Folk’ van de Echte Mannen.
‘Het weerzien tussen twee leden van de folkgroep Stonehenge Dream anno 2002 legt echter pijnlijk bloot dat vriendschap schijn is waar eigenbelang in het spel komt. Rik Hoogendoorn en Bruun Kuijt vissen als het duo Echte Mannen in een geheel andere vijver dan andere cabaretgroepen. Als het nog cabaret kan worden genoemd. Want de twee acteurs maken al jaren afgeronde toneelvoorstellingen met cabareteske trekjes.’
–Toneel met cabareteske trekjes
De Apeldoornse Courant berichtte over het Deltion Cabaret Festival.
‘De Deltioncabaret-supermarkt doet goede zaken maar mag wel uitkijken dat ze niet verzandt in een rommelige braderie waar de kramen slechts bijzaak zijn.’
–Vlaamse Leeuw favoriet Deltion cabaret-supermarkt